1968 - Fransa'da, Vietnam Savaşı nedeniyle ABD karşıtı gösterilerde, altı öğrencinin tutuklanması üzerine Daniel Cohn-Bendit liderliğinde, 30 bin öğrenci barikatlar kurarak Paris'te ayaklandı; Sorbonne Üniversitesi kapatıldı.

1968 Mayıs Olayları: Paris’te Bir Devrim Çığlığı

O gün, 3 Mayıs 1968, saat 17:45, Paris… Gözlerimi açtığımda gözlerimin önünde korkunç bir manzara belirdi. Hayal meyal hatırladığım o anı, okuldan dönerken sokakların barikatlarla dolduğunu görmekti. Sıcak bir bahar akşamında birkaç öğrenci arkadaşımın kararlılığıyla yüzleştim. Her biri yeni bir dünyanın kapısını aralamak için cesurca yola çıkmıştı.

Tarihsel Arka Plan

Vietnam Savaşı'nın etkileri tüm dünyayı sarhoş eden bir dalga gibi yayılıyordu. Fransa'daki gençler de bu atmosferden etkilenerek seslerini duyurmak için harekete geçme gereği hissettiler. Vietnam’a karşı duyulan antipati ve ABD’nin savaş politikalarına karşı verilen tepkiler büyük bir toplumsal hareketin başlangıcını oluşturuyordu. Aslında bu olaylar sadece Fransa ile sınırlı kalmadı; dünya genelinde benzer protestoların fitilini ateşledi.

Tarihe yön veren o olaylardan biri de 22 Mart 1968'de Nanterre Üniversitesi'nde patlak veren öğrenci gösterileriydi. Bu gösterilerin ardında ise altı öğrencinin tutuklanması yatıyordu ki bu durum gençlerin öfkesini iyice körükledi. Sonuç olarak Daniel Cohn-Bendit liderliğindeki yaklaşık 30 bin öğrenci, Paris’te sokakları ve meydanları doldurarak barikatlar kurmaya başladı.

Sosyal Medya Öncesi Dayanışma

O dönemde sosyal medya yoktu! Ancak dayanışma yine de muazzamdı! Öğrenciler arasında telefon zincirleri kurularak herkes bilgilendirildi; radyo duyuruları ve broşürlerle geniş kitlelere ulaşıldı. Dükkan sahipleri bile kendilerine katılarak yerel halkla birlikte destek verdiler.

Bazı kaynaklara göre o dönemde sokağa çıkan her beş kişiden dördü Cohn-Bendit’in çağrısıyla eylemlere katılan öğrenciydi! O dönemki yoğun toplumsal kaynaşmanın yanında insanlar birbirlerine destek olmanın önemini kavramışlardı!

Büyük Eylemler ve Sonuçları

Mayıs ayının ortalarına gelindiğinde yürüyüşler daha da büyüyerek ülke çapında eylemlere dönüşmüştü. Sosyalist fikirlerin yükselişi tüm Avrupa’yı etkisi altına aldı . İddia edilir ki bazı işçi sendikaları da öğrencilerin yanına katıldılar ve iş bırakma eylemleri düzenlemeye başladılar!

"O gün babam beni eve çağırmaya çalışırken ben de sokakta protesto etmekten vazgeçmedim; onun nasıl korktuğunu görüp duygulandım," diye hatırlıyordu Lise Öğrencisi Sophie Leroux.

Sonuç Olarak Neler Değişti?

Sorbonne Üniversitesi'nin kapatılması da tam olarak o dönemin yansımasıydı; çünkü baskılara karşı çıkan bu tavır ne denli derin duygular taşıdığının göstergesiydi! Bugün ise üniversite kampüslerinde olan hareketlilik ile geçmiş arasındaki köprünün sağlıklı yapısını anlamamız gerekiyor.

   

Bugün bakıldığında bu olayların etkisi hala hissediliyor desek yanlış olmaz! Şu an özellikle üniversitelerde yaşanan tartışmalar ya da hareketlilik, aslında on yıllar önce atılan temellerin ürünüdür denebilir mi? Belki de sosyal medyanın varlığıyla insanlar şimdi çok daha hızlı şekilde seslerini duyurma imkanına sahip ancak elbette her zaman yeni değişim talepleri zamanla yaşanıyor!

 

Bütün bunlar bize aslında her neslin kendi mücadelelerini vermek zorunda olduğunu gösteriyor mu? Peki ya sizce bugünkü gençliğin talepleri neler olacak?