1982 - Abdukarim Mirzayev, Özbek gazeteci, film yönetmeni ve blog yazarı

Abdukarim Mirzayev, 1982 yılında Özbekistan’ın tarihi şehirlerinden birinde dünyaya gözlerini açtı. Küçük yaşlarda ailesinin sanata olan tutkusu, ona sinema ve gazeteciliğe yönelme konusunda ilham verdi. Genç yaşında yazmaya başladı; sokaklardaki günlük yaşamı kaleme alıyor, hayallerini ve umutlarını kelimelere döküyordu. Ancak, onun hikayesinin en ilginç yanı, gençliğinde karşılaştığı zorluklar ve bu zorlukların onu nasıl şekillendirdiğiydi.

Okul yıllarında edindiği arkadaşlarıyla birlikte düzenlediği tiyatro oyunları, belki de gelecekteki kariyerine giden yolun ilk adımlarıydı. Özellikle bir gün sahnede yer alan bir dramayla ilgili yaptığı sunum sırasında yaşadığı heyecan onun içinde yanan sanat ateşini körükledi. Buna rağmen, toplumsal baskılar ve geleneksel normlar genç Abdukarim için zorlayıcıydı.

Üniversite yılları geldiğinde ise hayatındaki değişimler hız kazandı. Bu dönemde okuldan aldığı eğitimle birlikte sosyal medya da devreye girdi; özgün sesini duyurmanın yeni yollarını aradı. Belki de o dönemlerde internetin sunduğu fırsatlar sayesinde her şey daha da kolaylaştı: Kendi blogunu kurarak düşüncelerini paylaşmaya başladı!

Blog yazarlığına geçişi çok etkileyici oldu birçok kişi bu platformda ondan etkilendi; çünkü kendisi sadece haber yapmıyor, aynı zamanda toplumda yankı uyandıran konulara ışık tutuyordu. Ironik olarak, genç yaşta başladığı bu süreçte gazetecilik mesleğini seçmesinin en büyük nedeni aslında kendi yaşamına dair soruları yanıtlamaktı: "Gerçekten ne oluyor?"

Kariyerinde yükselişi hızlanırken olayların akışı onu beklenmedik yerlere sürüklemeye başladı; kısa süre içinde ulusal medyada tanınan bir yüz haline geldi! Yapmış olduğu cesur haberler sayesinde dikkatleri üzerine çekti ama beraberinde pek çok eleştiriyi de getirdi... Düşünceleri bazen karşıt görüşlü bireyler tarafından sorgulandı.

Ayrıca film yönetmenliğiyle ilgilenmeye başlaması belgesel projeleri üzerinde çalışarak toplumsal sorunları sinemanın diliyle anlatma arzusunu doğurdu! "Belki de film yaparken gördüğüm gerçekler," diye düşündü sıklıkla, "benim insanlara ulaşmanın en etkili yolu." Ancak bu sırada yaptığı filmlerin bazıları hükümetin hoşuna gitmediği için yasaklandı… Bu durum ona derin yaralar açtı ama mücadele azmini asla kırmadı!

Bunun yanı sıra Abdukarim Mirzayev'in eserlerinde kullandığı dil ve üslup oldukça dikkat çekiciydi; samimi üslubu ile geniş kitlelere hitap edebilmesi belki de onun en büyük başarısıydı! Belgeselleri toplumsal duyarlılığı artırdı ama kim bilir... bazen kendi içinde taşıdığı kaygılar onu başka yollara yönlendirecekti.

Zaman ilerledikçe sosyal medya üzerindeki etkinliği arttıkça insanlarla kurduğu bağ da güçlendi... Sokak röportajlarında insanlar ondan umut ararken o ise sorularını cesaretle sormaya devam etti! Yıllar geçtikçe ülkesi için mücadele eden aktivistlerin arasında yer aldı ancak yine de kişisel hayatında dengeyi sağlamakta zorlandı...

Yıllar 2020’yi gösterdiğinde Mirzayev’in kariyerinde yeni bir dönem açıldı; farklı ülkelerden ödüller kazandı! Ancak uluslararası arenada başarılı olması ona asıl huzuru sağlamadı. İçsel çatışmaları arttıkça kendisini yalnız hissetmeye başladı… Bu yalnızlık belki de sanatının gerçek yüzünü bulmasına vesile oldu!

Sonuç

"Sahnedeki ışıklar altında değil," diyor günümüzdeki birçok hayranı hakkında yapılan röportajlarda,... "Otel odasında yalnızken yazdığı makalelerden güç aldı."

Miras

Bugün dahi sosyal medyada paylaşılan içerikleriyle tartışmalar başlatıyor ve gündemde kalmayı başarıyor... Ölümünün ardından geride bıraktıklarıyla hatırlanacak olan bu isim, ne olursa olsun özverisiyle hayranlarının gönlünde taht kurmaya devam edecek! Çünkü o sadece iyi bir gazeteci değil; aynı zamanda sesini duyurmayı başaran biri!