1983 - MGK yönetimi sona erdi. Konsey, çıkardığı son yasayla "Kendi dönemlerini kötüleyen ya da küçük düşüren her türlü yazılı ve sözlü beyanı" yasakladı.

1983 - MGK Yönetiminin Sona Ermesi: Tarihin Karanlık Sayfalarından Bir Çıkış

21 Kasım 1983, saat 17:30, Ankara… Türkiye Cumhuriyeti tarihinin belki de en zor dönemlerinden biri sona eriyor. Millî Güvenlik Konseyi (MGK), demokrasiye geçiş sürecinde izlediği sert politikaları ve uygulamalarıyla hafızalarda yer edinen bir yapıydı. Ancak, bu tarihteki yönetimin sonlanması, sadece bir yönetim değişikliği değil; aynı zamanda ülkenin geleceğine dair yeni umutların yeşermesi anlamına geliyordu.

Millî Güvenlik Konseyi'nin Tarihi Arka Planı

12 Eylül 1980 tarihinde gerçekleştirilen askeri darbenin ardından kurulan MGK, Türkiye'nin siyasi yapısını önemli ölçüde değiştirmişti. Bu süreçte, anayasa ile belirlenen yetkiler çerçevesinde ülke genelinde sıkı yönetim ilan edildi ve muhalefet ciddi şekilde bastırıldı. Örneğin, darbe sonrası yapılan referandumda %91’lik oranla kabul edilen yeni anayasa ile birlikte birçok özgürlük kısıtlandı. Resmi kayıtlara göre toplamda 650 bin kişi gözaltına alındı ve 1 milyon insan siyasi nedenlerle soruşturmalara maruz kaldı.

Yönetimin Son Günleri ve Çıkardığı Yasaklar

Bazı kaynaklara göre, MGK'nın son günlerinde çıkarılan yasaların amacı geçmişteki uygulamaları sorgulamak ya da eleştirmek isteyenlerin seslerini kısmaktı. “Kendi dönemlerini kötüleyen ya da küçük düşüren her türlü yazılı ve sözlü beyanın” yasaklandığı bu düzenleme ile birlikte ifade özgürlüğünün ne denli kısıtlandığı bir kez daha ortaya çıktı.

Korkunun egemen olduğu bir dönemde kimse gerçeği dile getiremeye cesaret edemedi.

O dönemi yaşayan Ahmet Yılmaz , "O günlerde herkes korku içinde yaşardı. Bir yanlış söylem yüzünden kapımız çalınabilir, tutuklanabilirdik," diyor.Bu tür yasakların halk üzerinde oluşturduğu korku atmosferi o kadar baskındı ki insanlar günlük konuşmalarında bile dikkatli olmak zorunda kalıyordu.

Sosyal Dayanışmanın Gücü

Tüm bu baskılara rağmen Türk toplumu yine de kendi dayanışma mekanizmalarını geliştirmekteydi. Telefon zincirleri aracılığıyla bilgilerin hızla yayıldığı bu dönemde mahallenin insanları birbirine destek oluyordu. Radyo duyuruları ise birçok insan için bilgi kaynağı haline geldi.Özellikle toplumun çeşitli kesimlerinden gelen insanların katıldığı toplantılar da önemli bir dayanışma biçimi olarak öne çıktı. Sosyal medya öncesi iletişim ağları sayesinde insanlar ruhlarını paylaşarak direniş gösteriyorlardı.

Demokratik Geçiş Süreci

M.G.K.'nın sona ermesiyle birlikte Türkiye’deki demokratikleşme süreci de ivme kazandı denebilir! Bazıları buna “bir bahar rüzgârının esmesi” benzetmesini yapıyorlardı ki bu benzetmeye katılmamak elde değil! Yeni kurulan hükümetler ve siyasi partiler aracılığıyla daha geniş bir ifade özgürlüğü talep edilmeye başlandı.Hatta o dönem sonrası yapılan seçimlerde yaklaşık %60’lık oy oranıyla sağlanan iktidar değişimi demokratikleşme sürecinin hızlanmasını sağladı.

Bugüne Bakış: Unutulmayan Anılar ve İfadeler

2020’ler itibarıyla sosyal medyanın etkisiyle insanlar artık düşüncelerini daha rahat ifade edebiliyorlar! Ancak bazı tartışmalar hala devam etmekte... Özellikle geçmişe dair yapılacak araştırmalar sonucu ortaya çıkabilecek yeni bilgiler; belki de başka karanlık sayfaların açılması demek olabilir!

Twitter'da @............ kullanıcısı şu ifadeleri paylaşıyor: "Unutmayalım ki geçmişimizi bilmeden geleceğimizi şekillendiremeyiz!"Gerçekten de unutulmaması gereken acılar var…

Sadece tarihsel notlar mı? Yoksa sürekli hatırlatmamız gereken dersler mi?

Sonuç Olarak...

Bugün bile anlaşılan o ki demokrasi asla garantide değil! Yaşamımızda tekrar eden olaylarla dolu olan tarihi seyri takip etmek oldukça mühimdir... Gelişmeleri takip ederken kendi görüşlerimizi yansıtmak için elimizde modern iletişim araçlarının olmasının yaninda bunun kıymetini bilmek de önemli!Bir düşünelim... Sizce ifade özgürlüğümüz tekrar kısıtlanabilir mi?